Ostatnia wizyta: Obecny czas: 14 Lis 2024, 14:54


Wszystkie czasy w strefie UTC + 1 godzina




Napisz nowy temat Odpowiedz  [ 2 posty(ów) ] 
Autor Wiadomość
 Temat postu: SZTUKA KOMUNIKACJI
PostWysłany: 07 Lis 2012, 13:00 
Awatar użytkownika

Rejestracja: 27 Sty 2011, 10:26
Posty: 48
ZAPRASZAM DO REFLEKSJI NAD TYM JAK ROZMAWIAĆ BY SIĘ DOGADAĆ:
postaram się tu co dzień coś wpisać. Pewnie wszyscy znają te zasady ale zawsze warto przypomnieć.

Co ważne w komunikacji?
PO PIERWSZE
1. UMIEJĘTNOŚĆ SŁUCHANIA:
"wysłuchaj innych, nawet tępych i nieświadomych, oni też mają swoją opowieść." - Desiderata się kłania.

CO PRZESZKADZA?
• słucha się tylko tego, co chce się usłyszeć (nastawienie się wyłącznie na „wyłapanie” określonych informacji),
• przerywa się czyjąś wypowiedź (jest to oznaką złego wychowania i denerwuje rozmówcę),
• kończy się za kogoś zdanie (jakby się chciało powiedzieć „wiem już o co Ci chodzi, mogę
to powiedzieć szybciej i lepiej”), demonstrując tym samym zniecierpliwienie,
skupia się głównie na własnej osobie i na tym, co się samemu za chwile powie,
• interesuje się przede wszystkim własnym punktem widzenia,
• nie zadaje się pytań otwartych, ale zamknięte, przy których wystarczą odpowiedzi „tak”
lub „nie”,
• nie daje się partnerowi szansy na lepsze poznanie siebie,
ocenia się często, wydając wyrok, zamiast podkreślić, że to tylko moje zdanie i mogę się
mylić.


Góra
Offline Profil  
 
 Temat postu: Re: SZTUKA KOMUNIKACJI
PostWysłany: 08 Lis 2012, 12:33 
Awatar użytkownika

Rejestracja: 27 Sty 2011, 10:26
Posty: 48
Co nam przeszkadza w komunikacji:

STYL NIEPARTNERSKI - e g o c e n t r y c z n y


EGOCENTRYZM

- (łac.), postawa życiowa, sposób myślenia, dla których charakterystyczne jest ujmowanie rzeczywistości z punktu widzenia własnej osoby i własnych przeżyć oraz absolutyzowanie własnego stanowiska wobec otoczenia.

Egocentryzm wg A. Kępińskiego to skoncentrowanie się człowieka na problemie samego siebie i głębokie przekonanie, że jego cierpienia i doznania są wyjątkowe i nieporównywalne ze stanem innych. Człowiek taki jest nastawiony roszczeniowo do świata, przywykły do brania, a nie dawania czegokolwiek z siebie. Taka osoba jest wyjątkowo czuła na doznawanie krzywdy i urazy, które wyczuwa w każdym działaniu innych.

EGOIZM

– (łac.), postawa życiowa charakteryzująca się dbałością o dobro i interesy własne bądź osób najbliższych oraz przedkładaniem ich nad dobro i interes innych; przeciwieństwo altruizmu.
Możemy o nim mówić zarówno wtedy, gdy potrafimy rozpoznać potrzeby własne przedkładane nad potrzeby innych, ale i wtedy, gdy nie uświadamiamy sobie potrzeb innych. EGOIZM mający swe podłoże w egocentryzmie dziecka sprowadzającego wszystko do własnego punktu widzenia.

W warunkach utrudniających poznawcze wyodrębnienie struktury „Ja-inni”, człowiek tworzy mur obronny wokół własnego Ja. „ Chronimy siebie i swój idealny obraz przez represje i inne podobne mechanizmy obronne, które w swej istocie są sposobem na to, żeby nie uświadomić sobie prawd nieprzyjemnych bądź niebezpiecznych” (Maslow 1986).

§ Motywacja egocentryczna –(wg McClellanda) - ludzie o takiej motywacji dążą do dominacji nad jednostkami i grupami społecznymi. W walce o władzę stosują wszystkie dopuszczalne środki, łącznie z manipulacją, hipokryzją i przymusem. Ludzi traktują jak pionki na szachownicy. Ich dążeniom towarzysza myśli i fantazje, których treścią są agresja, ryzyko i walka.

„Ludzie o motywacji egocentrycznej wykazują często silne dążenia do koncentracji władzy, do zwiększania własnych wpływów i do rozbudowy kanałów kontroli osobistej. W krańcowych przypadkach dążenia te mogą przybierać formę patologiczną” (McClelland, s. 65-66). Jednostki charakterze sadystycznym dążą do władzy absolutnej. Chcąc zrealizować ten cel, stosują najbardziej występne i represyjne środki. Taka walka jest źródłem zniewolenia i cierpienia jednostek i całych społeczeństw. McClelland podkreśla, iż opinia publiczna z reguły utożsamia wszelką motywację do zwiększenia wpływów osobistych z egoizmem, makiawelizmem i manipulacją zespołami ludzkimi.

Subiektywne postrzeganie siebie i świata

Jedną z podstawowych barier w komunikacji międzyludzkiej jest subiektywność patrzenia na siebie i świat. Mimo, iż żyjemy w tym samym świecie, to jednak każdy z nad widzi go i przeżywa w odmienny sposób. Subiektywność spojrzeń jest zwykle niewielka tam, gdzie w grę wchodzi świat rzeczy, liczb, teorii, które nie mają bezpośredniego wpływu na nasze życie i nie stawiają nam konkretnych wymagań. Gdy jednak chodzi o patrzenie na siebie samych, na ludzi, z którymi jesteśmy silnie powiązani czy na sytuacje, które mają istotny wpływ na nasze życie, to nasze patrzenie staje się często bardzo jednostronne, selektywne a czasem zupełnie wypaczone i nielogiczne. Dla przykładu jedni ludzie patrzą na świat z ufnością i życzliwością, inni z kolei traktują go jak przeciwnika, którego trzeba się strzec i przed którym trzeba się ukrywać. Nie tylko rzeczywistość jako całość, ale nawet poszczególne słowa, gesty czy mimika twarzy mogą być odmiennie rozumiane i odczytywane. Subiektywność spojrzeń staje się odczuwalna w sposób wyjątkowo silny zwłaszcza w sytuacjach konfliktu czy różnicy interesów. Wtedy każdemu z partnerów grozi takie interpretowanie danej sytuacji czy wydarzenia, by było to dla niego korzystne, nawet, jeśli w oczywisty sposób nie jest ono zgodne z prawdą.

Tego typu subiektywność spojrzeń i rozbieżności w interpretowaniu tej samej rzeczywistości stanowią jedną z podstawowych barier w komunikacji międzyosobowej. Bariery takiej nie ma np. między komputerami, które są ze sobą kompatybilne. Informacja, jaką przekazuje jeden komputer jest dokładnie tak samo odczytywana przez drugie urządzenie. W świecie ludzkim takiej zupełnej zgodności w odczytywaniu wzajemnie sobie przekazywanych informacji nie ma nigdy. Związane jest to z wieloma przyczynami: z różnicami w osobowości, w wychowaniu, z odmienną historią życia, z odmiennymi potrzebami, zainteresowaniami, wizjami życia i świata ze strony poszczególnych ludzi. Co więcej, im bardziej dana osoba interpretuje jednostronnie i wybiórczo określoną rzeczywistość, tym mniej jest tego świadoma i tym mniejsze prawo daje drugiemu człowiekowi do odmiennych spojrzeń i interpretacji. Wiele osób zakłada, iż tylko ich spojrzenie jest słuszne albo zapomina, że partnerzy - także w gronie najbliższych - widzą i przeżywają tę samą rzeczywistość w odmienny sposób.

Gdy we wzajemnych kontaktach nie uwzględniamy odmienności naszych spojrzeń na siebie i świat to porozumiewanie się okazuje się w takiej sytuacji trudne a czasem zupełnie niemożliwe. Łatwo też wtedy o posądzanie rozmówców o kłamstwa, nieszczerość, przewrotność czy złośliwość. By skutecznie przezwyciężać tę barierę, trzeba zdobywać się na odwagę odróżniania rzeczywistości od własnych przekonań, a z drugiej strony trzeba przyznawać partnerowi prawo do odmiennego spojrzenia na te same wydarzenia czy sytuacje. Można się nie zgadzać z punktem widzenia rozmówcy, ale by rozmowa miała jakikolwiek sens, należy przyznać partnerowi prawo do odmienności spojrzenia oraz wymagać od siebie, by zrozumieć to jego subiektywne spojrzenie, zanim zaczniemy je oceniać. Jest wtedy szansa, iż partner postąpi podobnie. Pamiętajmy przy tym, że gdyby drugi człowiek był taki sam jak my i wszystko widział podobnie, to nie byłby nam potrzebny. Możemy rosnąć i poszerzać nasze horyzonty przeżyć i doświadczeń tylko poprzez spotkania z ludźmi, którzy są odmienni od nas. Pod warunkiem oczywiście, że są to prawdziwe spotkania, w których obie strony starają się zrozumieć siebie nawzajem.

BŁĘDNA KONCENTRACJA UWAGI

Proces komunikacji międzyludzkiej obejmuje rozmawiających ze sobą partnerów a także treść, którą sobie nawzajem przekazują. Prawidłowa komunikacja wymaga, by każdy z rozmawiających w sposób właściwy skupiał uwagę na partnerze, na samym sobie a także na przekazywanej treści. Trudności z prawidłową komunikacją pojawiają się wtedy, gdy jeden z rozmawiających nadmiernie skupia się na jednym tylko z powyższych elementów komunikacji. Dzieje się tak, dlatego, iż nadmierna koncentracja na danym aspekcie powoduje niedostateczną koncentrację na pozostałych aspektach, a to uniemożliwia dojrzałą i spontaniczną komunikację.

Trudność tutaj sygnalizowana może przybierać trzy postaci. Po pierwsze może oznaczać nadmierną koncentrację na samym sobie. Dzieje się tak zwykle wtedy, gdy dana osoba czuje się zbytnio i jednostronnie odpowiedzialna za przebieg rozmowy albo, gdy nie jest pewna siebie i czuje się zmuszona do kontrolowania każdego swego gestu czy słowa. Podobna sytuacja ma miejsce także wtedy, gdy z jakiegoś względu mówiący pragnie zrobić na rozmówcy dobre wrażenie lub gdy dana rozmowa ma dla niego szczególne znaczenie, np. w sytuacji egzaminu czy ważnej rozmowy z przełożonym.

Jakość komunikacji decyduje bezpośrednio o jakości życia. Ponadto współczesna psychologia w coraz większym stopniu stara się badać i promować warunki sprzyjające zdrowiu psychicznemu. Jest to strategia o wiele bardziej skuteczna niż ograniczanie się do leczenia zaburzeń psychicznych. A prawidłowa komunikacja międzyludzka jest jednym z pierwszych uwarunkowań zdrowia psychicznego.

Dzięki intensywnym studiom psychologicznym nad naturą ludzkiej komunikacji jesteśmy już dzisiaj w stanie bardzo dokładnie opisać poszczególne mechanizmy porozumiewania się oraz kompetencje potrzebne w dojrzałym komunikowaniu. Potrafimy też bardzo precyzyjnie demaskować bariery i trudności w komunikacji międzyosobowej, docierając do ich ostatecznych źródeł i ukazując sposoby ich przezwyciężenia.


Góra
Offline Profil  
 
Wyświetl posty z poprzednich:  Sortuj według  
Napisz nowy temat Odpowiedz  [ 2 posty(ów) ]  Moderator: puniek

Wszystkie czasy w strefie UTC + 1 godzina


Kto jest na forum

Użytkownicy przeglądający to forum: Brak zarejestrowanych użytkowników oraz 5 gości


Nie możesz zakładać nowych tematów na tym forum
Nie możesz odpowiadać w tematach na tym forum
Nie możesz edytować swoich postów na tym forum
Nie możesz usuwać swoich postów na tym forum
Nie możesz dodawać załączników na tym forum

Skocz do:  
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
Theme created StylerBB.net & intensys.pl