Ku potomności opisanie zlotowiska poznańskiego

2017-10-10

O zlotowisku owym wiadomo było już wcześniej toż i nie dziwota, że Orkana wszelakie i inne przypadłości natenczas nas nawiedziły. Góra w końcu ma czterdziestolenie z hakiem –jeszcze trochę dłuższym doświadczenie, to się przygotowała. Ale tych szpakiem drapanych nic nie powstrzymało. Pieszo jakby było trzeba przylazłoby toto i już. Jakoś ich ugościć trza było, bo ponoć staropolski zwyczaj, ale kto ich tam wie. Zarżło się cudzoręcznie kurczęta bidule, nazwoziło cytrusów i inszych smakołyków w nadziei, że choć trochę z suto nakrytego stołu skapnie. Ale gdzie ta , wszystko pożarli. I to w jakim tempie. Aleśmy coś tak i napitków i inszych smakowitości ukryli, więc niedzielni goście trochę pojedli.

Ażeby nie nasłuchać się o grzechach co do ciała widocznych tu jak na dłoni zapobiegliwe towarzystwo obcokrajowego księdza zorganizowało. Marzyli zapewne, że coś tam sobie chłopina pomamroli, a oni usprawiedliwiając się niezrozumiałością tegoż mamrolenia i brakiem tłumacza nazad do stołów się rzucą. I tu się zdziwili, bo Góra widząc ,że nie zapobiegnie zlotowej katastrofie, polskojęzyczyła jak mogła. I wszyscy się dowiedzieli….

Ale żeby to się przejęli choć trochę. Na pozostałości stołowo żerne rzucili się ledwo duchową strawę liznąwszy. Jako się rzekło, do stołów się rzucili . Byli tacy, co jak się tylko o żarełku zwiedzieli, to przylecieli i szybko najadłszy się odlecieli z wieczora Ale co niektórych do szóstych godzin rannych oderwać nie było można. Ja nawet nie wiedziałam ,że herbatki imbirowe taką moc w sobie mają. Popróbować trza będzie.

Gdyby nie zapobiegliwość nasza poznańska z dziadapra jeszcze wzięta, toć dla przyjezdnych później nic by nie stało. A tych przyjezdnych trochę było. Widać ,albo wreszcie litościwa Góra uwolniła ludność niewinną ,przez przypadek tylko w ze zlotowcami podróżującą z pociągów, albo woń się niosła jako i wieść, że tu dobre rzeczy mają. W każdym razie przybywało wygłodniałego towarzystwa i przybywało. Nawet odwiecznie zajęty niemożebnie Jacek- Borys ojciec gdzieniegdzie zwan, jak tylko zwąchał sprawę wyżerki, tak zamotał (ciekawe kogo?) biskupa pewnego, że ten absolutnie nieświadom pognał wikariusza ze stanowiska. A na to tylko Borys czekał. A że biskup nieświadom to pewne, bo jakby było inaczej, toby sam przyjechał , a nie biednego wikarego przeganiał. A wikaremu to nawet kosteczki na podziękowanie Borys nie chciał zabrać. A chłopina tak się starał.

(Chyba, że ja o czymś nie wiem, to Borys niech sprostuje).

W każdym razie ów Borys się pojawił i nie tylko. Paru inszych z owych kręgów wpadało się najeść co chwila. Ja naliczyłam trzech. Jedni tylko przemknęli, drudzy udawali, że na dłużej. A wszyscy wokół stołu się kręcili. Jackoborysowi trzeba oddać, że i duchową strawę poczynił, więc mu wszelakie przewiny darujem. Ale co do pozostałych to pomyślimy, jak mają się w łaski ponownie wkupić, aby na kolejnym zlotowisku przegnanymi od stołu nie byli. Wieść niesie, że niektórzy jeszcze do teraz tam przy stole siedzą, aleć na próżno. Wszystko poszło w żołądki nasze i nie tylko.

I ja tam byłam i imbirem piłam, a co widziałam to czytacie.

Pozdrawiam wszystkich uczestników wyżerki, ups…zlotowiska pięknie okraszonego i duchowo i nie tylko.

napisała: T.J.

2 komentarzy

Dodaj komentarz