WARSZTATY NIESAMOTNE - Częstochowa, 16-17.XI.12
2012-11-23
WARSZTATY „DUSZPASTERSTWO OSÓB SAMOTNYCH”, PRZEPROWADZONE PRZEZ KS.ANDRZEJA SZPAKA
NA SEMINARIUM W CZĘSTOCHOWIE W DNIACH: 16-17 LISTOPADA 2012R.
„Rozum bowiem i doświadczenie wykazują, że zazwyczaj dobro, jakie czynimy w pojedynkę, jest ograniczone, niepewne i krótkotrwałe, i że nawet najszlachetniejsze wysiłki jednostek nie mogą przynieść wielkiego owocu w dziedzinie moralnej i religijnej, o ile nie są zespolone i skierowane do wspólnego celu”
[św. Wincenty Pallotti, Wybór Pism, Pallottinum 1978, t. I, s. 47
Taka refleksja jest adekwatna do zadania jakiego podjęłam się wspólnie z ks. Andrzejem Szpakiem, a dotyczyło przygotowania warsztatu na Sympozjum w Częstochowie , które odbyło się w dniach 16- 17 listopada 2012r. na temat : Samotność jako przyczyna uzależnień .
Z pewnością miałabym trudności z opracowaniem tego tematu , gdyby nie fachowa pomoc ze strony ks, Andrzeja. Jego refleksje, ukierunkowanie i korekta teologiczna , bogate doświadczenie w pracy duszpasterskiej z osobami samotnymi, młodzieżą z ruchu hipisowskiego przyczyniły się do wspólnego stworzenia warsztatu na temat „ Duszpasterstwo osób samotnych” .
Zaprezentowana przez ks. Andrzeja, metoda edukacyjna , cieszyła się dużym zainteresowaniem wśród uczestników sympozjum w Częstochowie.
Opracowane wspólnie warsztaty tematyczne mają charakter wykładowo – warsztatowy. Uzupełnieniem przekazu teoretycznego są odpowiednio dobrane ćwiczenia. Cokolwiek jest w tej metodzie dobrego, niech służy doświadczeniu bliskości Boga i dojrzewaniu Naszemu do świętości.
Scenariusz warsztatów może być wykorzystany zarówno przez osoby duchowne lub świeckich ewangelistów w środowisku lokalnym do pracy ewangelizacyjnej z osobami samotnymi.
SCENARIUSZ WARSZTATÓW
DUSZPASTERSTWO OSÓB SAMOTNYCH
Cele warsztatów :
- UŚWIADOMIENIE UCZESTNIKOM ZNACZENIA WIARY W PRZEZWYCIĘŻANIU NEGATYWNYCH SKUTKÓW SAMOTNOŚCI.
- ROZWIJANIE DOJRZAŁOŚCI RELIGIJNEJ U UCZESTNIKOW SPOTKANIA.
- DOŚWIADCZENIE BLISKOŚCI BOGA I NAS SAMYCH.
Przebieg warsztatów :
I. Wstęp (15 minut)
1. Przywitanie się.
2. Zawarcie kontraktu grupowego.
3. Zapoznanie grupy z celami zajęć i organizacją pracy podczas ich realizacji.
II Część zasadnicza ( 3godz.)
MINI WYKLAD: SAMOTNOŚĆ W ASPEKCIE PSYCHOLOGICZNYM, DUCHOWYM , SPOŁECZNYM, MORALNYM.
Podanie przez prowadzącego kilku definicji samotności :
- SLOWNIK JĘZYKA POLSKIEGO : samotność to : "życie i przebywanie w odosobnieniu, brak towarzystwa, rodziny, bycie samotnym".
- WIKIPEDIA : Samotność – zjawisko subiektywnie odczuwane, stan emocjonalny człowieka wynikający najczęściej z braku pozytywnych relacji z innymi osobami.
- ANTONI KĘPIŃSKI ( 1918 – 1972). znany polski psychiatra: „Pośrednio samotność równa się śmierci”
- BRYTYJSKA ORGANIZACJA ZAJMUJĄCA SIĘ ZDROWIEM PSYCHICZNYM, , MIND, proponuje taką definicję:
„Poczucie samotności to poczucie przytłoczenia niemożliwym do zniesienia uczuciem odseparowania, na bardzo głębokim poziomie”.
- KS. ANDRZEJ SZPAK - „Jest to pustka duchowa ,brak kontaktu z Bogiem i bliskich relacji z innymi ludźmi”
ĆWICZENIA :
Ćw. 1. NASZE NAJWCZEŚNIEJSZE DOŚWIADCZENIE SAMOTNOŚCI ( ćw. na forum grupy)
Przypomnij sobie jakiś moment ze swojego życia, kiedy najbardziej cierpiałeś z powodu samotności. Podaj przyczyny swojej samotności, jak się wtedy zachowywałeś, co odczuwałeś, jaki znalazłeś sposób na wyjście z tej sytuacji ?
Poszczególne osoby prezentują swoje doświadczenia życiowe .
Analiza i podsumowanie wypowiedzi uczestników przez prowadzącego
Ćw.2. CO MOŻE ZWIĘKSZYĆ RYZYKO SAMOTNOŚCI ,
NEGATYWNE I POZYTYWNE SKUTKI SAMOTNOŚCI (ćw. w grupach )
Uczestnicy dzielą się na 2 grupy .
I grupa przygotowuje: pozytywne i negatywne skutki samotności z podaniem konkretnych przykładów.
II. grupa : Co może zwiększyć ryzyko samotności.
Dyskusja na forum grupy . Analiza i podsumowuje wypowiedzi uczestników przez prowadzącego.
Ćw. 3. WIARA LEKIEM NA SAMOTNOŚĆ (ćwiczenie w kręgu)
Prowadzący:
W słynnej modlitwie, św. Augustyn wyraził naszą potrzebę Boga:
"Ty nas ukształtowałeś i niespokojne są nasze serca, dopóki nie znajdą odpocznienia w Tobie".
- Podaj przykłady z Biblii .które świadczą o tym , że wiara jest lekiem na negatywne skutki samotności.
Uczestnicy podają przykłady i omawiają negatywne skutki samotności . Analiza i podsumowanie wypowiedzi uczestników przez prowadzącego
Ćw.4. CZY POTRAFIĘ MOWIĆ O SWOJEJ SAMOTNOŚCI? ( ćwicz. w kręgu) - biorą udział wszyscy uczestnicy.
Prowadzący:
Dokończ zdanie : Gdy myślę o samotności , wtedy …………………..
Po zakończeniu ćwicz. analiza wypowiedzi i podsumowanie przez prowadzącego .
Ćw. 5. MEDYTACJA OBRAZU: JEZUS W OGRÓJCU ( ćwiczenie w kręgu) Uczestnicy w milczeniu medytują treść obrazu.
Prowadzący:
Jakie myśli, spostrzeżenia czy uczucia ten obraz mi nasuwa. . Chodzi o rozważenie i przeżycie jego treści religijnych i jego wymowy osobistej.
Każdy z uczestników prezentuje swoje przemyślenia , prowadzący analizuje wypowiedzi pod kątem religijnym, wysuwa wnioski do przemyślenia dla uczestników grupy.
Cz. 6. JEZUS CHRYSTUS WZOREM RADZENIA SOBIE Z SAMOTNOŚCIĄ. ( podział na dwie grupy)
Uczestnicy w grupach siadają dookoła arkusza papieru i zapisują swoje myśli odnoszące się do podanego hasła. Prezentacja zapisanych refleksji na forum grupy.
Prowadzący analizuje wypowiedzi i podaje Jezusa jako wzór doskonałego duszpasterza.
Ćw. 7. ROLA DUSZPASTERZA W ROZWIJANIU DOJRZAŁOŚCI RELIGIJNEJ - ( podział na grupy)
I grupa – Znaczenie dojrzałej osobowości duchownego (duszpasterza/ świeckich ewangelistów w pracy z osobami samotnymi).
II grupa- Formy pracy duszpasterskiej, które pomogły Ci w odzyskaniu lub rozwoju Twojej wiary.
Grupy po upływie czasu prezentują swoje przemyślenia na temat podanych haseł.
Prowadzący analizuje i uzupełnia wypowiedzi swoją wiedzą teologiczną na temat podanych haseł.
Ćw. 8. PSYCHODRAMA - ROZMOWA DUSZPASTERZA Z OSOBĄ , KTÓRA STRACIŁA WIARĘ
Prowadzący w roli duszpasterza i uczestnik grupy( ochotnik) -odgrywa rolę osoby , która straciła wiarę.
Pozostali uczestnicy grupy obserwują , śledzą przebieg rozmowy .
Po zakończeniu psychodramy wszyscy podają swoje spostrzeżenia, uwagi , refleksje z obserwacji na temat osoby prowadzącej i biorącej udział w rozmowie. Co im odpowiadało lub nie w osobach odgrywających swoje role.
Ćw. 9. ZLOTY I PIELGRZYMKI JAKO FORMA WSPARCIA W SAMOTNOŚCI ( ćwiczenie w grupie)
Prowadzący:
- Sięgnij pamięcią w przeszłość i przypomnij sobie jakieś formy pracy duszpasterskiej ze zlotów lub pielgrzymek, które miały pozytywny wpływ na rozwój Twojej wiary i pomogły Ci wyjść z samotności.
Opisz konkretne zdarzenie (wypowiedziane myśli, zachowania, gesty osoby lub osób, które pomogły Ci odzyskać wiarę i przezwyciężyć samotność. Co wtedy myślałeś i co czułeś?
- Przypomnij sobie co pozytywnego zrobiłeś na zlocie lub pielgrzymce : ( podaj konkretne przykłady )
- dla Boga
- siebie
- bliźniego
Omówienie przez uczestników podanych haseł
Prowadzący analizuje i podsumowuje wypowiedzi.
- Ćw. 10. ROLA RUCHU HIPISOWSKIEGO W MOIM ŻYCIU : np. wiary, pacyfizmu, wolności i miłości ( ćwiczenie w parach)
Prowadzący:
Osoby dobierają się w pary. Każda z osób w parze mówi o negatywnych i pozytywnych skutkach swego uczestnictwa w ruchu hipisowskim.
Później na forum grupy uczestnicy dzielą się tym co przekazała im osoba w parze . Każdy wypowiadający przekazuje również swoje refleksje
Prowadzący analizuje i podsumowuje wypowiedzi uczestników.
Ćw. 11. DESIDERATA - ANALIZA TEKSTU ZE WZGLĘDU NA WARTOŚCI JAKIE WNIÓSŁ DO TWEGO ŻYCIA ( ćwiczenie w kręgu)
Prowadzący:
A) Wybierz sobie jedno zdanie z Desideraty i powiedź jaki miało wpływ na Ciebie, jak go wcielałeś w życie ( podaj konkretne przykłady)
B) Spróbuj poszukać podobieństw lub różnic między tym zdaniem Desideraty a zasadami wiary chrześcijańskiej.
Uczestnicy przekazują swoje doświadczenia z pracy nad Desideratą.
Prowadzący analizuje i podsumowuje wypowiedzi oraz odnosi tekst Desideraty do zasad moralności chrześcijańskiej.
Ćw. 14. PANTOMIMA - JAK WALCZĘ Z SAMOTNOŚCIĄ ( udział bierze cała grupa)
Prowadzący:
Wyraź pantomimicznie swój sposób na przezwyciężenie samotności
( scena zbiorowa : każdy w grupie ustawia się i aranżuje swój sposób wychodzenia z samotności)
Omówienie w grupie swoich przeżyć i refleksji , posumowanie i analiza przez prowadzącego.
Ćw. 15. PODSUMOWANIE WARSZTATÓW
Czego nowego dowiedzieliście się o sobie . Co z warsztatów przyda się Wam w życiu?
NA ZAKOŃCZENIE: PRZEKAŻMY SOBIE „BOGATY” ZNAK POKOJU.
Opracowali: Małgorzata Pelc
przy współpracy z ks. Andrzejem Szpakiem
rys. Ewa Letki
2012-11-26 18:42