Taka Jedna...
2014-03-31
„Jakie życie taka śmierć", śpiewa Katarzyna Geppert. „Jaka śmierć taka wieczność” - dopowiedział ks. Rysiu Kleczyński***
Co to jest wieczność? Jest taka legenda. Przylatuje ptaszek raz w roku na Mont Everest. Dziobie go 1 raz i góra przestaje istnieć. To jest dopiero początek wieczności.***
„Nie muszę umierać w największe święto. Moim największym świętem, będzie dzień mojej śmierci”.- św. Terenia. .Jej ostatnim zdaniem przed uduszeniem się krwią z gruźlicy było podobne do Jezusa: „kocham Go”.***
„Życie człowieka jest wzrastaniem do umierania w Chrystusie". W [pierwszej fazie jest rozżalony że odchodzą wszyscy przyjaciele i bliscy mówiąc: "Ojcze, czemuś mnie opuści?ł". W drugiej fazie już skruszony: "Ojcze odpuść im, bo nie wiedzą co czynią". Wreszcie pogodzony ze wszystkim woła: "W Twoje ręce oddaję ducha mego".***
Św. Jan Paweł .II w swoim testamencie napisał: "całe moje życie było przygotowywaniem się na śmierć.
"Nie przypominam sobie, żebym kiedyś zaniedbał obowiązków stanu. Proszę o modlitwę za Mnie po śmierci.***
Młodziutki książę August Czartoryski wiedząc, że nie wiele czasu pozostało mu do śmierci z powodu gruźlicy mówił: „żebym tylko choć jedną Mszę św. mógł odprawić". Odprawiał nie cały rok i zmarł. Tak się do niej przygotowywał, że został błogosławionym salezjaninem.*** Salezjanie każdego miesiąca odprawiają "ćwiczenie dobrej śmierci".***
„Tato powiedz mi jak tam jest” , wołał długi czas syn do zmarłego wcześnie ojca. I rzeczywiście ojciec przyszedł, mówiąc krótko: "synu, to życie jest tylko przygotowaniem do wiecznego”. I zniknął.***
Jest taka medytacja yogi: - umieram - wkładają mnie do trumny - zakopują do grobu - leżę pod ziemią - robaczki powoli mnie zjadają - zostają tylko same kości - a moje "ja" wciąż jest".***
Hindusi uważaja, że człowiek jest bardziej duchem niż ciałem.*** Jak my przygotowujemy się na śmierć? Najlepiej gdybyśmy szli przez życie "wszystkim dobrze czyniąc". Podobno jest to najbardziej powszechna religia świata.*** Szpaku / z własnego kazania rekolekcyjnego/
Kilka razy byłem świadkiem śmierci osób bliskich i śmierć pojmuję jako naturalną kolej rzeczy, dla każdego umierającego jako czas ostateczny. Dusza jawiła mi się i wiem, że jest nieśmiertelną cząstką bożą, świętą, czystą i nietykalną. Kto ją posiada oczywiście, że jest dobry, a Bóg Sędzia Ostateczny - może ją przyjąć do Nieba...
Człowiek raczej chce uciec przed śmiercią, nie chce o niej myśleć, ale gdy przychodzi kogoś żegnać, ta myśl jest nieukniona. Śmierć należy do życia ludzkiego, jest jego integralną częścią. Smierć to jeden z aktów dalszego życia. Przypominamy sobie dzięki zmartwychwstaniu Chrystusa, że ci którzy od nas odeszli, nadal żyją.
JP II przeszedł do domu Ojca w niezwykłej pogodzie ducha i w zaufaniu wobec Pana Boga. Ostatnie jego słowa było do kobiety: „Pozwólcie mi odejść”. Wszyscy jesteśmy pewni, że ten święty człowiek jest w Niebie. A czyściec, to było jego niezwykle wzorcowe cierpienie na ziemi.
Czym że jest życie , a czym przejście na tamten świat... Na myśl nasuwa mi się historia opisana przez matkę Teresę z Kalkuty . Opisała jeden przypadek człowieka wraka , który u kresu swego żywota znalazł się u sióstr miłosierdzia w domu dla konających w Kalkucie . Człowiek ten był bezdomnym żebrakiem poniżanym przez swoje życie , być może i przez swoją religię - nie wykazywał żadnych odruchów ludzkich . Opiekowano się nim umyto, a przede wszystkim siostry obdarowały Go czułością . Nic tak nie przyniosło matce Teresie radości jak uśmiech tego człowieka w chwili konania, spojrzał się i uśmiechnął, jakby dziękując. Śmierć stała się nieważna, nieważne wyznanie, radością stało się to iż człowiek ten zdążył poznać miłość bliźniego . W tej historii zawiera się cały sens funkcjonowania tej placówki . A dla Was czym jest życie , a czym śmierć?
2014-07-21 00:33