Kuszenie w Raju

Kuszenie w Raju

Nastał długi czas oczekiwania, bo gdy skończył się tydzień następny

i Bóg się spóźniał na Spotkanie, zdarzyły się bowiem w Niebie kłopoty ...

Człowiek który miał żyć wiecznie i wiecznie być młody – Adam i Ewa,

gdy już dojrzewać zaczął do pełni jak dojrzewają trawy, kwiaty i drzewa

… gdy przecież nauczył się tajemnic życia i szczęścia … O ! wtedy

gdy otworzył się na stwórczą moc Boga, gdy napełnił się łaską płodności…

Niestety wtedy, co za nieszczęście: zwątpił człowiek w Bożą Miłość !

za sprawą węża – uwodziciela – porzucił nakazy i zakazy …

A było to tak : Szatan wąż starodawny, ubrany w swoje zygzaki i wzorki

obciągnięte ciasno na śliskie ciało - wił się, plątał, syczał, zwodził,-

zajmował czas Ewie, gdy jej mąż Adam zasnął; ona zamiast dbać o ogród

tańczyła z wężem sprośne pląsy, słuchała wężowych pokrętnych wywodów :

Bóg Cię oszukał dziewczyno, bądź wolna jak ja - co do dobrego i złego !

Tak mówił jakby sam był bogiem i chytrze wspiął się na wiadomości drzewo:

zerwij kochanie owoc zakazany, nie żałuj sobie, nikt nie widzi …

Skosztuj jedynie, Bóg cię okłamał, spróbuj, a będziesz odtąd jak bogini.

Skosztowała, a owoc był smaczny. Wąż się ukrył chichocząc strasznie.

Przebudził się Adam tknięty złym przeczuciem, jednak widząc Ewę,

z nieznanym wcześniej urokiem podającą mu do ust zakazany owoc,

mówiącą: będziesz mądrzejszy niż Bóg !, do ciebie należy wszystko -

patrzył na Żonę jak zahipnotyzowany – uległ śmiertelnej pokusie.

Nie zauważył nawet jak runął świat cały, oszalał porządek ...

Stworzenie przez niewidzialne więzi łączące je z człowiekiem,

który posiadł władzę nieograniczoną - zostało zranione agresją i śmiercią.

Zerwawszy więź z Bogiem Adam i Ewa dokonywali dziwnych cudów,

bez Boga - na własny rachunek,- myśleli że wiedzą wszystko, podczas gdy

nic nie wiedzieli, a to czego się dowiadywali nie było tym czym było;

I chociaż otworzyły się ich oczy - ujrzeli swoją nędzę, nagość i bezradność,

poznawali tajną wiedzę - lecz prawda została zakryta przed oczami ich duszy.

Wtedy zjawił się Bóg - Światłość Prawdziwa …W porze powiewu wiatru

doszedł do ich uszu Głos Boga - Bóg zawołał: Gdzie jesteś Adamie ?, Adamie ?

Synu Mój !, Synu Mój ! Rozległ się płacz całego stworzenia, a oni uciekali ...

uciekali ... uciekali ...