DZIĘKUJĄC ANDRZEJOWI
2017-11-13
Dałeś mi płomyk wiary
Dałeś iskierkę nadziei
Niosłam je
Osłaniając dłońmi
Przez zawieruchy życia
Gdy bladły
Gdy ręce mdlały
Biegłam szybko
Na wspólną drogę
By wzmocnić je ponownie
Wśród śpiewów, tańców
I ciszy modlitw
Dałeś mi płomyk wiary
Że można śmiać się i śpiewać
Że chociaż łzy nie obeschły
Taniec być może modlitwą
Dzisiaj iskierka nadziei
Ciągle mi przypomina
Aby iść właśnie tą drogą
Choć wyboista i kręta
Choć czasem taka samotna
Że tylko pustka krzyczy
Zwątpienie
Za gardło ściska
A w ustach smak
Goryczy
Iskierka światłem jedynym
Dałeś mi płomyk wiary
Dałeś iskierkę nadziei
Idąc dziś chwiejnym krokiem
Będę je chronić do końca
T.J. (noc 12/13.11.2017)
2017-11-20 14:31