Święci „Będą jak gwiazdy na niebie: zajaśnieją jak firmament”
2014-06-22
ŚWIĘCI
***
***
Będą jak gwiazdy na niebie: zajaśnieją jak firmament»
Jest ich tysiące,
jak gwiazd widzianych gołym okiem,
ale jest ich o wiele więcej,
gdyby użyć teleskopu,
dosięgając także tych bez aureoli.
Rozżarzone wulkany,
prawie że szczeliny
w tajemnicy Ognia Trójcy.
Przygodowe powieści,
napisane przez Ducha Świętego,
w których zaskoczenie jest normą.
Żywoty przeróżnych rodzajów literackich,
ale zawsze fascynujące:
od stylu dramatu do tonu baśni.
Klasycy składni Błogosławieństw,
zawsze przekonywujący
dzięki swemu radosnemu istnieniu.
Kosmonauci przestrzeni,
którym zawdzięczamy najbardziej śmiałe odkrycia,
możliwe tylko dla tego, kto bardzo oderwie się od ziemi.
Olbrzymy tak różniące się od nas,
jakimi zawsze są geniusze,
a jednak z tej samej co my gliny.
Podlegający błędom i porażkom,
a mimo to wyjątkowi ludzie:
nie należy ich bagatelizować jako towarzyszy podróży.
Znaki całkowitej darmowości Boga,
który ubogaca i wywyższa,
zgodnie z tajemniczymi zasadami Swojej szczodrobliwości.
Ich mieszkaniem jest niezmienny pokój
ponad codziennymi ludzkimi sporami,
a jednak wciąż niezaspokojeni, nie przestają dążyć do czegoś więcej.
Zawsze na orbicie tego, co się liczy,
prorocy absolutu.
Wielcy artyści
w kuźni Piękna,
w obliczu którego ludzkie serce wpada w zachwyt.
Mężczyźni i kobiety spełnieni,
świadkowie tejemniczej harmonii
natury i łaski.
Szaleńcy Boga,
zakochani do tego stopnia,
że stworzyli słownictwo budzące konsternację.
Najbardziej oddaleni,
instynktownie, od wszelkiego rodzaju winy, ale i zawsze najbliżsi
każdej kategorii winnych.
Areny, na których boskość daje przedstawienie,
a zarazem – widzowie pokorni,
uporczywie trwający w przekonaniu o swej nicości.
Pozostający w ciągłym ukryciu,
a mimo to nieuchronnie jaśniejący
jak miasta wzniesione na górze.
Nosiciele nieśmiertelnych przesłań,
wykraczających poza czas,
postęp, kultury i rasy.
Słowa ognia,
wypowiadane przez Pana, by wstrząsnąć naszą ociężałością,
pałeczki, którymi Boski Mistrz uderza w ławkę,
aby nas obudzić, nieuważnych uczniów.
Żyjące cuda,
które nie wymagają żadnych ekspertów,
aby przyjąć nadzwyczajność Ewangelii przeżytej sine glossa.
Heroicznie oderwani od tego, co ludzkie,
a pomimo to najwięksi specjaliści
ludzkich losów.
Prawdziwi mistrzowie psychologii,
którzy na drodze miłości
docierają do najbardziej ukrytych zakamarków ludzkiego serca.
Zdolni poruszyć nasze najlepsze fundamenty,
a dotykając struny o pradawnym brzmieniu
wzbudzają tęsknotę za przyszłością.
Jak gwiazdy na niebie:
tak różne między sobą
a ostatecznie – rozpalone tym samym ogniem.
Don Pascual Chávez V. Don Pascual Chávez V. SDB
Ks. Pascual Chávez Villanueva, SDB
Przełożony Generalny Salezjanów
2014-06-22 22:41