MILIMETR

2010-11-04

PIOSENKI MILIMETRA :  http://milimetr.mp3.wp.pl/

Piszę po to, by powiedzieć, że doszedłem do wniosku iż pielgrzymka jest bytem fundamentalnym w naszym życiu, to wędrowanie do Boga, szukanie, daje nam doznać wiele prawdy ukrytej, poobcować. Tak jak natura ma w sobie wiele prawdy ukrytej, czekającej na śmiałków tak i pielgrzymka jako kapitalny sposób na wędrowanie z innymi, może to być powód powierzchowny, nie wymagający od uczestnika rozumienia i zagłębiania - ot w intencji prywatnej np. za zdrowie ..ale tak jak nasz Abraham, Mojżesz czy  nawet Jezus byli wędrowcami nie tyle by wędrować, ale by poznać lub obcować z prawdą że jesteśmy tu tylko wędrowcami, zmierzamy do Ojca, do Domu. To poznanie wymagania nie było skierowane tylko do Adama i Ewy, ale rónież do nas. Czy pragniemy, pragniesz powrotu?, to niczym nasze święto namiotów, obcowanie w zmierzaniu dokądś i z kim i czy z czym.

Wędrujemy często anonimowi sobie nawzajem, ale prawdą jest, że najbliższi sobie, tu się da to odczuć, jakiej nie dorzucić tu ideologii itd. idziesz, ktoś tam wyczekuje ciebie, czyli kogoś kto ma tędy iść, gdzieś zmierzać - a my gdzie zmierzamy?, czy ten czas nie jest ku temu najlepszą refleksją?, czy nie trzeba nam tej refleksji w tym świecie?. Moim zdaniem jest to najtrafniejszy sposób na odczytanie, obudzenie, czy pokrzepienie serc. To właśnie tu jest najlepsza okazja do odpowiedzenie sobie czy aby wszystko, ten świat mamy brać tak na serio...? Walczyć z przypływami o odpływami życia, spraw, pseudowartości? - można zrozumieć jak przeżywać niepowodzenia i upadki, no i na koniec okazja do rozmowy z Bogiem. Tyle rzeczy nas wyprzedza niezbędnych, oczywistych, czy pamiętamy, ze jesteśmy tu gośćmi?, że niedługo tu zabawimy?, czy w naszych rozterkach i prośbach nie zapędziliśmy się zbyt?a może to nie tak, to nie o to chodzi... Czy czasem mamy potrzebę skierowania słów; Panie, już utrudzeni jesteśmy, pozwól nam powrócić...., bywa w nas takie jeszcze pragnienie? Wiem, że to wciąż jeszcze dużo pytań, ale dobrze bo czyż to nie jest właśnie ten czas, a może zamiast dawać  gotowe odpowiedzi chciałbym tylko do nich skłonić ucha? Dobrze jest wędrować, choć może tylko symbolicznie, to w sercu może zakorzenić się świadoma głebia i dawać o sobie znać w najbardziej zwyczajowych sprawach i czynić je niezwykłymi, a nawet doskonalić. Na ostatniej pielgrzymce popsuł mi się sandał, zawiązałem starą struną, lecz po paru dniach przecierała się i brałem następną także cały stary komplet sie przydał, nawet nie wiecie jakie to może być żmudne, ale szedłem dalej. Wczoraj w Warszawie spotkałem bezdomnego i od razu rzucił mi się w oczy sandał przewiązany reklamówką - "ten to ma przechalapane" - pomyślałem i jak rzadko uwierzyłem mu na słowo, że zbiera na jedzenie.

A czym dla ciebie jest ta podróż?

2007 r.

TEKSTY Wojtek "Milimetr" Domański

Zeznanie

Ja już Panie na tym świecie

małpką być nie chcę

Jak pajacyk śmieszna kukła

w kącie miasta

Może nie jest ze mnie święty

lecz nie mieszcze się

w marnotrawnych umysłu komórkach

Ja już Panie na tym świecie

małpką być nie chcę

Tanią rozrywką ku uciesze

tych normalnych

Może uaktywniła się w głowie"kukułka"

ale Ty wiesz że to nie moje

naruszenie granic

PORA IŚĆ

Już dziś

Dziś już wiem

Nastał dzień

Pora iść

Ten sen

piękny mój

skryje tam

w serca dno

Na kij

wetknę Dom

horyzont

daleko stąd

Już nie ma mnie

związnych

przykrych chwil

Pora iść

Pora iść - to już dziś

Pora iść - Natał Dzień...

Majster "Hip"

a kiedy zginie ostatnie zdjęcie

i schodzę ostatnią koszulę

to wyjdę na świeże powietrze

bez względu o której godzinie

A kiedy pęknie ostatni rzemień

Korale popłyną po ulicy

Wypiję nostalgicznie

z ludźmi co nic nie jarzą

Wczoraj jak kiedyś

na zlot trafiłeś

Przez otwarte okna

siebie widziałeś

stare klimaty gdzie kiedyś piłeś

teraz posiedzieć nie umiałeś

A kiedy pęknie ostatni rzemień

Korale popłyną po ulicy

Wypije w milczeniu nostalgicznie

mych łez nikomu nie świadom

Wciąż chodzisz szukasz znajomej twarzy

i wierzysz  że twą ksywę ktoś pamięta

co się kończy to się nie powtórzy

Wiedz że wszystkim kiedys się zdarzy

A dziś w tej szkole

kto by pomyślał

plyną piosenki

pamiętasz połowę

stare szalone lecz dziś naiwne

odchodzisz opuszczasz siwą głowę

ZIELONI

Gdzie ta piękna piękna ziemia

Pod stopami żółty piach

Zieleń w czerwień drzew się zmienia

W kwiatach śmierć a w ptakach strach

Czemu zamiast pięknych słów

Ludzie wywalają kwas

Czemu ze szczęśliwych głów

Wyłożyli bruk wśród miast

wokoło nas

z nas

A ja idę wciąż polami

Z ludźmi co chcą też tu iść

Z naderwnymi głowami

W dłoni chowając ostatni liść

- zielony liść

Czemu nie wiem po co gonię

Czemu nie potrafię żyć

Czy już nikt w swoje dłonie

Nie potrafi mnie skryć

Bym mógł zielonym być...

A ja idę...

Rybak

Tu nad brzegiem morza

w Burzę się urodził

tu się uczył fachu

zamieszkał żył

przed morzem nie znał strachu

Neptun go lubił

Wielkie miał ambicje

a rybakiem był

o fortunie śnił

a rybakiem był

Szelest morza koi serca rany

głaszcze głazy dłońmi z oddali

Wejdź do niego chociaż żeś ubrany

i daj się ponieść fali

Nad morzem podczas sezonu

dziewczynę poznał

zaprosił do swego domu

na łajbę zabierał

A dziewczyna piękna była

pieniądze mu rozpuściła

zanim się on obejrzał

ani jej ani forsy nie miał

Szelest morza....

Coraz częściej łowił

i samotny był

Często w morzu wył

jakby haczyk w serce wbił

Coraz rzadziej na ląd schodził

i bez sieci w rejs wychodził

W burzę zginął tak jak się urodził

Płacz biedaku morze i tak słone

nie wyśmieje twoją słabą stronę

Morze nie jest tylko by się bawić

lecz pomaga życie strawić

3 komentarzy

Dodaj komentarz