ZADUMA
2014-11-02
ZADUMA
Cisza – taka najcichsza cisza, która nagle mówi wszystko,-
choć nie musi powiedzieć nic - przekracza horyzonty, światy;
wśród wybuchających płomieni - Ziemia - podobna gwiazdom,
na niej ludzie i przedmioty nabierają odświętnie niewinności i blasku,
a wszystko co żyje, choć kiedyś umarło – w nowy sposób istnieje,
powietrze chłonie tę najprostszą mowę jaką niesie milcząca - cisza.
Ziemi cichość - zdaje się świecić słońcem wokół którego krążysz,
jego promieniami obejmujesz śmierć i skrawek ziemi nad którym stoisz.
… O, racz nas objąć Twoją Ciszą Panie – niech zawiruje w sercach -
słonecznym ogniem wraz z ciepłem Twojego Boskiego Miłosierdzia.
O, przynieś nam na skrzydłach cichych łagodny oddech - Istnienia.
Milczeniem wszechświatów rozwiej myśli nasze niespokojne, Boże !
Modlitwę ześlij – niechby była tylko jednym zadziwieniem małym,
płomykiem świecy w roztopionym wosku, okrzykiem milczącym
nad wspaniałym płomieniem Życia, które zapalone - nigdy nie zgaśnie.
***
KRUCYFIKS
Krucyfiks nagrobny zapłonął ciepłem kwiatów ...
Dźwigasz o Chryste dni urwanych skrzydła
drzewo śmierci ponad ciężar losów wznosisz
niczym ptak wędrowiec co na grobie przysiadł
i niespodzianie zapłakał z nami jak żałobnik
kryształu dźwiękiem tnąc wspomnień wątek
aż wysoko w górze niebo kruche jak opłatek
połamał na części - błękit rozbił w lustra gwiazd
zachybotało się światło jak życia mknąca łódź
na rzece mozolnie płynącej przez czasów czas
Jeden tylko otwierając przed nami cały sens:
by z Tobą Jezu płonąc ciepłem gwiazd i kwiatów
powędrować wierząc za wieczności horyzont.
***
Joanna Olbrychtowicz - Sara
2014-12-27 09:28