WIELKOPOSTNIE OD SARY

2015-03-16

Prośba

Jezu, Miłości Królu na Krzyżu konający,

okaż nam Oblicze Święte pośród cierni,

spojrzyj Przebaczenia jaśniejącym słońcem,

do źródła poprowadź - zburzonej Świątyni -

ptaki zbłąkane, szukające Obiecanej Ziemi,

wieczności głodne, nakarm raju ziarnem;

sny nasze obłokiem Obecności ogarnij,

mlekiem i miodem napój pewnej nadziei.

O, zapal Boże - płomień żywy Krzyża -

niech w nas urośnie mocny, wysoki i gorący,

niech gałązki wypuści łaską wiary gorejące,

zakwitnie modlitwy niebem, kwiatami i ciszą;

przyjmij prośby o spokojne góry, morza, kraje,

ześlij myśli pokorne, łagodne jak jagnięta;

o czas błagamy szczęśliwy, Miłością krwawy

przy Boku Twym Przebitym prawym.

Królować daj nam z Sercem Twoim Panie !

z Tobą w opuszczeniu naucz życie tracić,

dla Ciebie żyć, cierpieć, zstępować w otchłanie,

dla Ciebie umierać, z martwych powstawać .

***

Oaza Twórczości ...

W sercu słonecznym – ktoś w świata pustyni

dom postawił z miłości życzliwych kamieni

z mocy wiary i nadziei palmowych liści

dach dla strudzonego męką drogi wędrowca

pod Aniołów Pokoju spojrzeniem i troską

pragnieniem tętniąca – pustynia otwiera się ...

świtu gęstą rosą nasycona – radością zieleni

oblicze smagłe skłania przed Dnia Jasnością

tutaj dusza – dozna pociechy – wody smaku

lekka i wzniosła jak harf muzyka i dzwonów

zaspokoi pragnienie – odnajdzie radość życia

i mądrość by podjąć wędrówkę do źródeł Bytu

narodzą się barwy Ziemi: żółcienie – fiolety

czernie splecione z Głosem i Słowa tchnieniem

turkusowe morza – łagodne jak powiew ciszy

seledyn i błękit w oczach zanurzy się Niebem

wzejdzie Słońce łagodne – ogniste w zenicie

popłynie lśniącym statkiem na obłokach

obrazy skrzydłami załopocą jak lecące ptaki

blaskiem promiennym – pocałunkiem Boga

...

zimą – odchylę się od nicości – który to już raz !

obrosnę poezją jak gałązka szronem zaśpiewam

zmrożonym oddechem – spłoszonym nadmiarem

igłami bólu istnienia przeniknę puste mgławice

wiosną bezlistną duszę zaleje Miłość Absolutna

pod naporem nagłych przypływów pełni sensu

stopnieję i zakwitnę pod ciepłym Łaski deszczem

ja – jaźń – nieużyteczna – niebios delikatny dar.

Joanna Olbrychtowicz

/napisałam w Niedzielę Radości Wielkiego Postu 2015 /

3 komentarzy

Dodaj komentarz