Idea Święta Stworzenia Świata i Człowieka Sympozjum naukowo-artystyczne ŁÓDŹ 27.02- 28.O2
2015-02-27
„Bo niewidzialne Jego rzeczy, nawet wiekuista moc Jego i Bóstwo, przez dzieła rąk Jego dla umysłu widzialnymi się stały” Rz 1,20
Idea Święta Stworzenia Świata i Człowieka
Sympozjum naukowo-artystyczne 27.02- 28.O2.2015r
z okazji 45-lecia Sacrosongu - Święta Stworzenia Świata i Człowieka
rzeźba: Józef Pyrz
Franciszkańskie Seminarium Łódź-Łagiewniki, ul. Okólna 185
Tematykę sympozjum przedstawiono w trzech perspektywach :religii, sztuki i mediów, z myślą o uczczeniu 45 rocznicy powstania Festiwalu Sacrosong i Święta Stworzenia Świata i Człowieka .Od początku festiwal związany był z takimi osobowościami jak papież Jan Paweł II, prymas Stefan Wyszyński, co miało ogromny wpływ na jego rozwój i rangę , ponieważ Kościół w Polsce stanął solidarnie u boku twórców kultury jako ich naturalny sprzymierzeniec i był dla nich „oazą wolności ducha”, w trudnych czasach ustroju komunistycznego. Idea Święta Stworzenia Świata i Człowieka związana z tradycją festiwali Sacrosong, w dalszym ciągu może być źródłem inspiracji dla przedstawicieli środowisk twórczych poprzez zaangażowanie się ich w religijną działalność artystyczną, społeczną, polityczną, na rzecz pokoju, dialogu kultur i religii. Wykorzystując do tego celu mediosferę, jako sprzymierzeńca w szerzeniu wartości chrześcijańskich, liczymy na rozpowszechnienie idei ŚWIĘTA STWORZENIA SWIATA CZŁOWIEKA, wśród ludzi na całym świecie. Motywem naszego działania są dzisiejsze zagrożenia związane z nowymi rodzajami totalitaryzmu, jak stwierdził Jan Paweł II, „(…) w których człowiek ponownie przestaje być suwerennym podmiotem, stając się przedmiotem różnych manipulacji”
27.02. 2015 piątek
19.00 Preludium części arystycznej sympozjum: wieczór z kulturą w teatrze LOGOS - zwiedzanie Galerii Kościoła Środowiska Twórczych, Łódź, ul Marii Skłodowskiej-Curie 22
20.00 „Poemat o Bogu Ojcu Stworzycielu”, tekst: Joanna Olbrychtowicz, reż. Aleksandra Barczyk, wyk. zespół teatralny „Zatrzymać Obrotówkę” ze Staromiejskiego Domu Kultury w Krakowie, po spektaklu spotkanie z aktorami przy kominku…
28.02.2015 sobota
10.00 Powitanie uczestników i otwarcie sympozjum: O. rektor Piotr Matuszak OFMC
Słowo wstępne: „Miłość Ojca przez Chrystusa w duchu św. Franciszka”
10.10 Ks. Kazimierz Kurek SDB – prowadzący panel - z Kat. Stow. Dziennikarzy w Łodzi:
Perspektywy festiwalu Sacrosong: z uwzględnieniem przemówienia kard. Karola Wojtyły na 10 Sacrosongu w Częst-wie.(….)„aby to dzieło trafiło pod strzechy”.
10.20 Ks. Andrzej Szpak SDB
Aktualność i potrzeba Sacrosongu ze wskazaniami Jana Pawla II: Ruch Sacrosongu, „chrześcijańska oaza wolności ducha środowisk twórczych”, „nabożeństwo twórczego poszukiwania”.
10.30 Ks. bp dr Adam Lepa
Rozpowszechnianie Idei Święta Stworzenia Świata i Człowieka w mediosferze
11.00 O. prof. dr hab. Benigny Leon Dyczewski OFMC
Stworzenie i tworzenie świata
11.30 Prof. dr hab. Dominik Sankowski:
Środowiska twórcze w ewangelizacji świata poprzez Internet
12.00 przerwa na kawę
12.30 Dyskusja na temat wygłoszonych referatów oraz zagadnienia do przemyślenia:
- Zaangażowanie artystów i ośrodków duszpasterskich w Ruch Święta Stworzenia: dr Leszek Stępień:
- Odczytanie listu do sekretarza ONZ, dyskusja i zbieranie podpisów w internecie: ks. A. Szpak
- Zredagowanie listu do papieża Franciszka na temat święta stworzenia
- Atrakcyjność Ruchu Sacrosongu alternatywą popkultury młodzieżowej” ks. dr Piotr Przesmycki
- Modlitwa „Ojcze nasz” uniwersalnym programem wszystkich religii
- Świętowanie stworzenia świata i człowieka odpowiedzią na magię weekendów
- Transformacja duchowa w dialogu międzyreligijnym
- kodeks moralny mediów w dialogu kultur i religii
- Kult Boga Ojca centralną Ideą Święta Stworzenia - strona internetowa - zespół redakcyjny z osób duchownych i świeckich – propozycja wstępna na stronie: www.doziemiobiecanej.pl
14.00 obiad
Część artystyczna 28.02.15. sobota
17.00 Chór i orkiestra kameralna: „Echo Sacrosongu” z Rzeszowa (15 lat istnienia): „Misterium stworzenia”. Słowo wiążące: ks. bp Adam Lepa i dr Lechosław Stępień
18.00 . Msza św. z zespołem z Rzeszowa. Homilia dialogowana: „Święto Boga Ojca w liturgii Kościoła”,
19.00 spotkanie z i zakończenie święta
Wstęp wolny, dla młodzieży zamiejscowej zapewniamy 2 noclegi z posiłkami.
FESTIWAL ŚWIĘTA STWORZENIA ŚWIATA MATERIAŁY ARCHIWALNE: link
Koncert Echo Sacrosongu w Łodzi 28.02. godz. 17.00
Kościół św. Teresy, ul. Kopcińskiego 1
Wstęp
Dzisiejsze sympozjum w kościele Ojców Franciszkanów jak i koncert w kościele św. Teresy wykonujemy z myślą o uczczeniu 45 rocznicy powstania Festiwalu Sacrosong i Święta Stworzenia Świata i Człowieka . Od początku festiwal związany był z takimi osobowościami jak papież Jan Paweł II, prymas Stefan Wyszyński, co miało ogromny wpływ na jego rozwój i rangę , ponieważ Kościół w Polsce stanął solidarnie u boku twórców kultury jako ich naturalny sprzymierzeniec i był dla nich „oazą wolności ducha”, w trudnych czasach ustroju komunistycznego. Idea Święta Stworzenia Świata i Człowieka związana z tradycją festiwali Sacrosong, w dalszym ciągu może być źródłem inspiracji dla przedstawicieli środowisk twórczych poprzez zaangażowanie się ich w religijną działalność artystyczną, społeczną, polityczną, na rzecz pokoju, dialogu kultur i religii. Wykorzystując do tego celu mediosferę, jako sprzymierzeńca w szerzeniu wartości chrześcijańskich, liczymy na rozpowszechnienie idei ŚWIĘTA STWORZENIA SWIATA CZŁOWIEKA, wśród ludzi na całym świecie. Motywem naszego działania są dzisiejsze zagrożenia związane z nowymi rodzajami totalitaryzmu, jak stwierdził Jan Paweł II, „(…) w których człowiek ponownie przestaje być suwerennym podmiotem, stając się przedmiotem różnych manipulacji”
BUDUJEMY KOŚCIÓŁ BOŻY – chór i orkiestra z ludem
słowa : kardynał Karol Wojtyła
Muzyka: Edward Bury
BUDUJEMY KOŚCIÓŁ BOŻY
W WŁASNYM SERCU W DOMU W KRAJU
BUDUJEMY KOŚCIÓŁ BOŻY
NA CAŁYM ŚWIECIE.
PIEŚŃ CHWAŁY – chór i orkiestra –jak pieśń kościelna, refr. z ludem
muz. E. Bury
sł. J. Piecuch
PIEŚŃ CHWAŁY POTĘŻNA ROZBRZMIEWA, PIEŚŃ CZCI I MIŁOŚCI I WIARY
I BLASKI TWEJ CHWAŁY ROZSIEWA PROMIENIE SŁONECZNE BEZ MIARY
REF. TE DEUM LAUDAMUS, LAUDAMUS. TE DEUM LAUDAMUS, LAUDAMUS.
I POKŁON CI NIESIEM I DZIĘKI ZA DOBROĆ I MIŁOŚĆ I ŁASKI ZA ŻYCIE Z PRZEŚWIĘTEJ TWEJ RĘKI ZA ŻYCIA I CIENIE I BLASKI.
REF. TE DEUM LAUDAMUS, LAUDAMUS. TE DEUM LAUDAMUS, LAUDAMUS.
TYŚ BOGIEM OD WIEKÓW NA WIEKI POCZĄTEK I KONIEC WSZECHRZECZY
BŁOGOSŁAW I UŻYCZ OPIEKI ŚLIJ POKÓJ NA RODZAJ CZŁOWIECZY.
REF. TE DEUM LAUDAMUS, LAUDAMUS. TE DEUM LAUDAMUS, LAUDAMUS
Raj w rodzinie: poemat - recytacja udramatyzowana
sł. Joanna Olbrychtowicz
na podkładzie utworu „Zwiastowanie”, Józefa Szweda
Mijały szczęśliwe dni małżonków,
wieczory przy ognisku, noce w pasterskim szałasie i poranki ...
On był dla Niej przebudzeniem, słońca promieniem,
Ona dla Niego głęboką ciszą i muzyką, po pracy ukojeniem.
Ziemia rodziła rozmaite kwiaty, owoce i zioła.
On był dla Niej trawą zieloną, rosą i deszczem, świata urodą,
Ona dla Niego drogocennym kwiatem szafranu,
strumieni szemrzeniem, pragnieniem i oczekiwaniem.
Oczy Jej - oceanu fale przeświecalne, błękit na którego dnie
Oblubieniec odnajdywał wieczne Boga wspomnienie.
Oczy Jego - węgle rozpalone żarem Nieskończonej Miłości,
obłoki dolin głębokich, wznoszące się wysoko na nieba błękity.
Jego oblicze - krajobrazy ziemi, słoneczna tarcza i obrona,
Jej oblicze - przeczysta pieśń, o !, wszelką radością przepełniona !
Usta Jego - modlitewnej harfy rozkołysane struny, wiatru powiewy,
Jej usta - powab rajskich drzew, ptaków podniebne śpiewy.
Dłonie Jej - dwie prządki pracowite, snujące domowe zacisze,
ramiona - dwa zdobne wrzeciona splatające wieczność z czasem.
Jego dłonie i ramiona - dla słów i pytań kryjówka,
miłości schronienie, pokoju życiodajna rzeka i otucha;
tors - wzniosły i mocny, spokojna przystań, przed zimnem osłona.
Jej piersi - dojrzewające w słońcu jabłka, łono - kształtna szkatuła.
Jego nogi - podpory domostwa, czasami podobne do gazeli na górach,
Jej nogi - kolumny podtrzymujące pałac, a zwinne jak spłoszone sarny.
Zdobiły ich książęce uśmiechy, zęby jak wykąpane w mleku jagnięta
i włosy, Jego potargane przez wichry, Jej - przeplatane kwiatami.
Czym serce Ojca w Niebie bogate, tym los darzył Oblubieńców.
Co za najwyższą radość mieli ? - Gdy Bóg po raju się przechadzał.
Bóg Ojciec kochał Swoje Dzieci, szóstego dnia co tydzień więc
pukał do drzwi raju, otwierały się Bramy Światła - Świąteczny Dzień.
Delikatnie napełniając Ziemię Swoją Obecnością, radością darząc:
Młodych Małżonków, Bóg zapraszał na Ucztę w ogrodzie.
Spośród łąk, sawann, gór i lasów przybywały dzikie zwierzęta,
zwabione niezwykłym i przesłodkim blaskiem świateł:
ciekawskie motyle, kolorowe ptaki, zabawne żyrafy, rozmaite;
z małpiego gaju zbiegały się śmieszne małpki, duże i małe;
każdy się czegoś tutaj uczył i choć był dzień wielkiego odpoczynku,
dnia szóstego każdego tygodnia otwierano uniwersytet królewski:
papugi wykręcały języki powtarzając ludzkie słowa – zawzięcie,
małpy głupio małpowały ludzkie gesty, rozśmieszając Króla i Jego Dzieci.
Raz przyszedł lew i głośno zaryczał jakby grzmiał na niebie Sam Bóg !
A było to wtedy, gdy rozniosła się po świecie wieść, że nie daj Bóg,
ale to małpa stworzyła człowieka , i że to z małp powstał Adam i Ewa !,
że Bóg się tylko ludziom przyśnił, że wcale Boga nie było i nie ma ...
Na tę wieść wesoło rechotały żaby, ale lew królewskie i dostojne zwierzę mocno się zagniewał, spochmurniał, a jego gromki ryk sprowadził chmury,
które wylały wielkie łzy i nastałby potop,- gdyby nie niezbity fakt i szczęście,
że Bóg Ojciec stworzył człowieka, obdarzył wszelkim błogosławieństwem.
Bóg Rękę wyciągnął ku chmurom, rzekł: niech nastanie spokój ! i nastała cisza.
MODLITWA DO BOGURODZICY – chór i orkiestra – muzyka poważna
MUZYKA: J. PYSZKOWSKI
SŁOWA: K.K.BACZYŃSKI
KTÓRAŚ WIODŁA JAK BÓR POMRUKÓW
DUCHA ZIEMI TEJ SKUTEGO W ZBROI SZEREG
PROWADŹ NOCNE DROGI JEGO WNUKÓW
BYŚMY MILCZĄC UMIELI UMIERAĆ
KTÓRAŚ BYŁA MUZYKI DRESZCZEM
A PRZEJRZYSTA JAK ŚWIT I PŁOMIEŃ
DAJ NAM USTA JAK OBŁOKI NIEBIESKIE
KTÓRE CZYSTE POD TOCZĄCYM SIĘ GROMEM
KTÓRA ZIEMI SIĘ UCZYŁAŚ PRZY BOGU
W KTÓREJ ZIEMIA JAK NIEBO SIĘ STAŁA
DAJ NAM Z OGNIA TWEGO PAS I OSTROGI
ALE WŁÓŻ JE NA CZŁOWIECZE CIAŁA
KTÓRAŚ SERCE JAK MORZE ROZDARŁA
W SYNU ZIEMI I SYNU NIEBA
O NAUCZ, NAUCZ MATKI NASZE
JAK CIERPIEĆ, CIERPIEĆ TRZEBA
KTÓRA JESTEŚ JAK NAD CZARNYM LASEM
BLASK POGODY SŁONECZNEJ KOŚCIÓŁ
NAGNIJ BROŃ POCHMURNĄ NASZĄ
GDY ZACZNIEMY WALCZYĆ MIŁOŚCIĄ AMEN
PROŚBY – tercet żeński z orkiestrą – piosenka
Słowa: Adam Macedoński
Muzyka: Mariusz Matuszewski – będzie uczestniczył w koncercie
O BOŻE MÓJ JA CHCĘ BYĆ NA ZAWSZE TWÓJ
O BOŻE MÓJ JA CHCĘ BYĆ NA ZAWSZE TWÓJ
WRAZ Z MOJĄ MAMĄ WRAZ Z MOIM TATĄ
WRAZ Z MOJĄ SIOSTRĄ WRAZ Z MOIM BRATEM
O BOŻE MÓJ JA CHCĘ BYĆ NA ZAWSZE TWÓJ
WRAZ Z CAŁĄ POLSKĄ WRAZ Z CAŁYM ŚWIATEM
WRAZ Z KAŻDĄ TRAWKĄ I KAŻDYM KWIATEM
WRAZ Z KOLEGAMI KOLEŻANKAMI
TY PANIE BOŻE BĄDŹ ZAWSZE Z NAMI
O BOŻE BĄDŹ ZAWSZE Z NAMI.
DOPOMÓŻ MI ABYM NIGDY NIE BYŁ ZŁY
DOPOMÓŻ MI ABYM NIGDY NIE BYŁ ZŁY
W DOMU I W SZKOLE W FABRYCE BIURZE
NA BIEŻNI W DRESI, W WOJSKU W MUNDURZE
O BOŻE MÓJ JA CHCĘ BYĆ NA ZAWSZE TWÓJ
DAJ BYM KIEROWAŁ SIĘ TWĄ NAUKĄ
ZAWSZE BYŁ DOBRY I CIEBIE SZUKAŁ
GDY BĘDĘ RAZEM WRAZ Z KOLEGAMI
TY PANIE BOŻE BĄDŹ ZAWSZE Z NAMI
O BOŻE BĄDŹ ZAWSZE Z NAMI.
Kuszenie w Raju: POEMAT - Recytacja udramatyzowana
sł. Joanna Olbrychtowicz muz. Jerzy Bauer na podkładzie utworu Sacrosongu: „Ucieczka grzesznych”Edwarda Bauera
Nastał długi czas oczekiwania, bo gdy skończył się tydzień następny
i Bóg się spóźniał na Spotkanie, zdarzyły się bowiem w Niebie kłopoty ...
Człowiek który miał żyć wiecznie i wiecznie być młody – Adam i Ewa,
gdy już dojrzewać zaczął do pełni jak dojrzewają trawy, kwiaty i drzewa
… gdy przecież nauczył się tajemnic życia i szczęścia … O ! wtedy
gdy otworzył się na stwórczą moc Boga, gdy napełnił się łaską płodności…
Niestety wtedy, co za nieszczęście: zwątpił człowiek w Bożą Miłość !
za sprawą węża – uwodziciela – porzucił nakazy i zakazy …
***
A było to tak : Szatan wąż starodawny, ubrany w swoje zygzaki i wzorki
obciągnięte ciasno na śliskie ciało - wił się, plątał, syczał, zwodził,-
zajmował czas Ewie, gdy jej mąż Adam zasnął; ona zamiast dbać o ogród
tańczyła z wężem sprośne pląsy, słuchała wężowych pokrętnych wywodów :
Bóg Cię oszukał dziewczyno, bądź wolna jak ja - co do dobrego i złego !
Tak mówił jakby sam był bogiem i chytrze wspiął się na wiadomości drzewo:
zerwij kochanie owoc zakazany, nie żałuj sobie, nikt nie widzi …
Skosztuj jedynie, Bóg cię okłamał, spróbuj, a będziesz odtąd jak bogini.
***
Skosztowała, a owoc był smaczny. Wąż się ukrył chichocząc strasznie.
Przebudził się Adam tknięty złym przeczuciem, jednak widząc Ewę,
z nieznanym wcześniej urokiem podającą mu do ust zakazany owoc,
mówiącą: będziesz mądrzejszy niż Bóg !, do ciebie należy wszystko -
patrzył na Żonę jak zahipnotyzowany – uległ śmiertelnej pokusie.
Nie zauważył nawet jak runął świat cały, oszalał porządek ...
Stworzenie przez niewidzialne więzi łączące je z człowiekiem,
który posiadł władzę nieograniczoną - zostało zranione agresją i śmiercią.
Zerwawszy więź z Bogiem Adam i Ewa dokonywali dziwnych cudów,
bez Boga - na własny rachunek,- myśleli że wiedzą wszystko, podczas gdy
nic nie wiedzieli, a to czego się dowiadywali nie było tym czym było;
I chociaż otworzyły się ich oczy - ujrzeli swoją nędzę, nagość i bezradność,
poznawali tajną wiedzę - lecz prawda została zakryta przed oczami ich duszy.
Wtedy zjawił się Bóg - Światłość Prawdziwa …W porze powiewu wiatru
doszedł do ich uszu Głos Boga - Bóg zawołał: Gdzie jesteś Adamie ?, Adamie
Synu Mój !, Synu Mój ! Rozległ się płacz całego stworzenia, a oni uciekali..uciekali..
ŚWIATŁA NOCY – solista z chórem i orkiestrą, muzyka lekka
Muzyka: E. Pałasz
Słowa: M. Swarnicki
MILCZĄ GWIAZDY NA WYSOKIM NIEBIE
MILCZY ZIEMIA NA UŚPIONEJ ZIEMI
STOJĘ W OKNIE POSZUKUJĘ CIEBIE
WŚRÓD WSZECHŚWIATA OGROMNEJ PRZESTRZENI
PRZESTRZENI, PRZESTRZENI
JEŚLI JESTEŚ NA DALEKIM NIEBIE
JEŚLI JESTEŚ NAWET NOCĄ CZARNĄ
ZAPAL ŚWIATŁO DLA WĄTPIĄCYCH LUDZI
NIM CIEMNOŚCI ICH ŻYCIE ZAGARNĄ,
ZAGARNĄ, ZAGARNĄ
CZEMU TERAZ TAK MROCZNO DOKOŁA
CZEMU TERAZ TAK PUSTO JEST WE MNIE
STOJĘ W OKNIE PO NOCY WOŁAM
WIDZĘ GWIAZDY BŁYSZCZĄCE DAREMNIE,
DAREMNIE, DAREMNIE.
BĄDŹ MI ŚWIATŁEM JUTRZENKI NA NIEBIE
I PRZEPEŁNIJ JASNOŚCIĄ PROMIENI
DAJ MI SERCE ZNÓW PEŁNE CIEBIE
I WNIEŚ TĘCZĘ W ME ŻYCIE NA ZIEMI,
NA ZIEMI, NA ZIEMI.
K R Z Y Ż U - chór i orkiestra – muzyka poważna
Autorzy słów i muzyki nieznani ale ze Sacrosongu
KRZYŻU NADZIEJO ZBAWIENIA,
ZNAKU CIERPIENIA I MĘSTWA,
KRZYŻU GAŁĄZKO POKOJU,
ZNAKU ZWYCIĘSTWA.
CIEŃ TWOICH RAMION BŁOGOSŁAWIONYCH NAD NAMI LEGŁ,
TY NAS PROWADZISZ OD LAT TYSIĄCA Z WIEKU NA WIEK.
KRZYŻU NAD POLSKI POLAMI,
ZA TOBĄ OD WIEKÓW IDZIEMY,
KRZYŻU PRZEZ OJCÓW NAM DANY,
ŚWIECISZ NAD NAMI.
CIEŃ TWOICH RAMION BŁOGOSŁAWIONYCH OGARNIA ŚWIAT,
SŁUPEM OGNISTYM, SŁUPEM OGNISTYM,
TY NAM WŚRÓD NOCY UKAZUJESZ ŚLAD. Aaaaa……
KRZYŻU NARODÓW SZTANDARZE,
ZNAKU ZBRATANEJ LUDZKOŚCI,
KRZYŻU TYŚ NAM DROGOWSKAZEM,
ZNAKIEM MIŁOŚCI.
CIEŃ TWOICH RAMION BOGOSŁAWIONYCH OKRYWAŁ ŚWIAT
LUDY I ZIEMIE, MORZA I LĄDY , ŁĄCZY TWÓJ BLASK
KRZYŻU NAGRODO STRUDZONYCH,
ZNAKU WYTRWANIA I WIARY,
KRZYŻU NIEBIESKIEJ KORONY,
ZNAKU WSPANIAŁY.
CIEŃ TWOICH RAMION BŁOGOSŁAWIONYCH NAD NAMI LEGŁ
TY NAS PROWADZISZ AŻ PO LUDZKOŚCI, DALEKI KRES.
Zakończenie Rajskich Opowieści: Dobra Nowina o Jezusie
Tekst Joanna Olbrychtowicz /do krótkiego utworu orkiestry………./
Tymczasem po świecie wicher roznosił echo Głosu Boga: Gdzie jesteś Adamie, gdzie jesteś Ewo, Ewo ?, gdzie się podziało wasze szczęście ? … … …
Wśród ciemnej nocy, Anioł poplątał biegnącym ludziom wszystkie drogi, uciekając, pędzeni strachem znaleźli się znów – niepewni i zaskoczeni – przed Obliczem Jedynego i Świętego Boga, przed którym uciec chcieli. Zechciał rozmawiać z nimi Twarzą w twarz – Ojciec, Miłosierny Bóg :
Dlaczego odrzuciliście Moje Prawa i Moje Słowa ?... Teraz posłuchajcie, oto w waszym sercu na dnie - smutek nastał wielki !, śmierci oścień. Uwierzyliście mirażom i kłamstwom, Dzieci Moje, Dzieci … Dzieci ! Tak bardzo się starałem, aby stworzyć wam Cudowny Raj na Ziemi ...
Zachowajcie wspomnienie Raju, aż do końca czasu, aż się czas dopełni, noście jak w sercu skarb, jak najcenniejszą perłę, jak modlitwę, i ból wielki; dajcie poznać wspomnienie Raju dzieciom waszym, a dzieci dzieciom. Szatan, który wydał wojnę Mnie Bogu Samemu – zostanie zwyciężony!
Nie lękajcie się !, JESTEM Z WAMI, JESTEM MIŁOŚCIĄ, MIŁOŚCIĄ! NIE LĘKAJCIE SIĘ MIŁOŚCI !- ... jest łodzią płynącą po jeziorze, bez zbytecznych słów i bez próżności, w trudzie i znoju, w pocie czoła; jest pustynią owianą wiatrem pragnienia i tęsknoty ciszą, jest słońcem.
Miłość spada deszczem – wiary szczęściem, pokuty i wdzięczności łaską, na końcu drogi mgłą poranka zasnuje oczy wroga, pokrzyżuje plany Złego … Miłość zrodzona z Bożej Rodzicielki - Światłem Dziewiczym osnuje drogi, będzie wam domem bezpiecznym w czas burzy, przez wieki - Miłości Słońce: Zbawienie w Jezusie!
Rodzino Święta chór i orkiestra, refren z ludem, piosenka
sł. Jadwiga Urbanowicz
m. Edward Bury
NAD DOLINĄ ZIELONĄ, NAD ZIELONĄ DOLINĄ
ROZDZWONIŁY SIĘ DZWONY, I KU NIEBU HEN PŁYNĄ. ROZDZWONIŁY SIĘ DZWONY, DLA NAJŚWIĘTSZEJ PANIENKI
PRZY NIEJ JÓZEF SCHYLONY, NAD JEZUSEM MALEŃKIM
Refren:
RODZINO, RODZINO ŚWIĘTA
PRZYKŁADEM NAM SŁUŻ
NAPEŁNIJ POKOJEM SERCA,
MIŁOŚCI NAS UCZ.
Ref.
NAD DOLINĄ ZIELONĄ, GDZIE OWIECZKA SIĘ PASIE ZACHÓD SŁOŃCA ZAPŁONĄŁ, TWARZ MARYI OKRASIŁ
ZAPATRZONA NA DZIECIĘ, TYLE SZCZĘŚCIA MA W TWARZY,
ŻEBY MOŻNA TYM SZCZĘŚCIEM, WSZYSTKICH LUDZI OBDARZYĆ
Ref..
NAD DOLINĄ ZIELONĄ, NAD ZIELONĄ DOLINĄ
GDZIEŚ Z ZA LASU ZASŁONY, SREBRNY KSIĘŻYC WYPŁYNĄŁ
I PRZETOCZYŁ SIĘ NIEBEM, I NAD STOŁEM PRZYSTANĄŁ.
NIBY JASNY KRĄG CHLEBA, CO GO JÓZEF ROZŁAMAŁ.
Koniec koncertu i rajskich opowieści
2015-03-02 00:12